وای نمی‌دونید این کوچولوی 2 ساله با چه چشمای ملتمسانه‌ای به آقای نیروی انتظامی نگاه می‌کرد. بچه‌م می‌خواست بره رهبرشو ببینه که با یه سد مستحکم روبرو شده بود. همون جا این شعر یادم اومد!

«گیرم که می‌زنی، گیرم که می‌بُری، گیرم که می‌کُشی، با رویش ناگزیر جوانه چه می‌کنی؟!»

اگه می‌بینید هیچ کدوم از عکسا جمعیت منحصر به فرد روز استقبال رو نشون نمی‌ده به خاطر اینه که شیطنتم گل کرده بود و می‌خواستم فتوکاتور بنویسم. کلی هم شرح طنز واسه عکسا نوشته بودم که همشو حذف کردم. همین جوری ببینید قشنگ‌تره. با همه شوخی با ملت شهیدپرور همیشه در صحنه هم شوخی؟